اسمش را می دانم، اسمش را از روی برگه حضور غیاب یاد گرفتم، آن هم با چه دردسری، شرحش را نمی دهم، چون می دادنم این دفتر با من به گور نخواهد آمد، و اسمش را نمی نویسم، زیرا او بی من خواهد ماند، و با کس دیگری سفر خواهد کرد به درون ماجرایی که زندگی است. فقط وقتی اینجایم از یاد تو غافلم، خانم ث.ش. اینجا از یاد تو قدرتمندتر است، زیرا اینجا دنیا نیست که مرا به تو وصل کند. اینجا آستانه آخرت است.اگر یک قدم از اینجا بیایم عقب،یاد تو مرا فرا می گیرد همچنان که حضورت در کلاس، حضورت در کلاس صدای استاد را محو می کرد و در راهروها و حیاط دانشکده مرا محو می کرد....بخشی از دفترچه خاطرات شهید سعید مرادی.....